– Oj, kozacze mij!
De ż to konyk twij?
De szabelka, hakiwnycja
Ta nowyj żupan?
Czy prodaw ty, czy zhubyw,
Czy w szynkaroczky propyw,
Szczo ostawsja sam, szczo ostawsja sam.

– Myłyj druże mij,
Pryjatełju mij!
Serce krow’ju załywajes',
Kraszcze ne pytaj.
Jak u poli ja strażdaw,
Jak terpiw ja ta konaw
Za mij ridnyj kraj,
Kraszcze ne pytaj, u newoli kraj.