My jdemo w bij, my jdemo w bij po zharyszczach rujiny,
Za ridnyj kraj, za narid swij, za wołju Ukrajiny.

My jdemo w bij, zemlja drożyt', radijut' hory, stepy,
Bo nas u bij błahosłowyt' mohuczyj duch Mazepy.

– O druzi, brattja, po tjurmach ne czas nam sumuwaty,
Ideja nasza preswjata ne dast' nam pohybaty.

Nam ne strasznyj czerwonyj Kreml, ni dyki ordy schodu,
Nas w bij wede swjatyj tryzub, znam’ja wilnoho rodu.

Szczasty nam Boh, rozbyty loch, de hyne nasza Maty,
Szczob z neju wraz w pobidy czas woskresnyj deń striczaty.