Oj teren, teren, zełenyj haju,
Des' mij myłeńkyj w czużomu kraju.

Oj chto ż to jide, konykom hraje?
To mij Iwanko łjudej pytaje:

– De ż moja Halja ta hospodynja?
W neji soroczok pownaja skrynja.

W neji soroczok pownaja skrynja,
Ta szcze j do toho chustoczka synja.

Chustoczka synja, bili rusznyczky,
Ne chody, Hałju, na weczornyczky.

Oj piszła Halja na weczornyci,
Zapłeła tuho swoji kosyci.

Czerez riczeńku, czerez kołodu
Upała Halja w chołodnu wodu.

Upała Halja w chołodnu wodu
Ta j narobyła wełyku szkodu.

Upała Halja ta j repetuje:
– Chto ż mene, łjudy, ta j porjatuje?

Ide Iwanko, wse teje czuje,
Win swoju Hałju ta j porjatuje:

– Czerez riczeńku, czerez bołoto
Podaj ruczeńku, moje zołoto.

Czerez riczeńku, czerez bystruju
Podaj ruczeńku, podaj druhuju.

Czerez riczeńku ta j czerez kładku,
Ja tebe spasu, moje zernjatko.