Oj za stołom, za prestołom.

Pryspiw:
Szczedryj weczir
Dobrym łjudjam
Na wes' weczir!

Jak siw Chrystos weczerjaty.
Pryjszła k jomu Bożaja Maty:
Podaj, Synu, zołotiji kłjuczi,
Odimknuty raj i pekło,
Wypustyty prawedni duszi.
Odnu duszu ne wypuszczu.
Odna dusza najhrisznisza,
Otcja, neńku nałajała.
Ne tak wona nałajała,
A dumkoju podumała.
I szcze hirsze sohriszyła,
Szczo w p’jatinku prospiwała,
W subotońku ne wmywałas'.

("Dobryj weczir!
Z Swjatym weczorom bud'te zdorowi!" – promowljajuczy).