Mełanka chodyła, Wasylka wodyła:
– Wasylku, mij synku, pusty u chatynku.
Ja żyta ne żała, na boku łeżała.
Na boku łeżała, czesnyj chrest derżała.
Czesnyj chrest derżała ta szcze j kadilnycju.
A wy, łjudy, znajte, meni daru dajte.
Chocz chliba, chocz sała, a chocz paljanycju,
Na dobreje żyto, na jaru pszenycju,
Na biłuju hreczku, telja ta oweczku,
Na wołykiw paru j druhoho towaru,
Na wasze zdorow’ja, na waszu rodynu,
Wkłonjajtesja, łjudy, ta j Bożomu synu.

("Pozdorowljaju was z praznykom!" – promowljajuczy).