Szczedryj weczir, dobryj weczir,
Dobrym łjudjam na zdorow’ja!
Szczo w pana Wasylka ta wyrosło drewo.

Pryspiw:
Szczedryj weczir, dobryj weczir,
Dobrym łjudjam na zdorow’ja!

Tonke ta wysoke, na łystja szyroke.
A na tomu drewi kora zołotaja.
Zwidkys' pryłetiły ta j rajs'kiji ptaszky.
Ta j poobbywały koru zołotuju.
Jak pryjszła do drewa ta diwka Marija.
Pozbyrała wona koru zołotuju.
Piszła do kowalja ta j stała prosyty:
– Kowałju, kowałju, iskuj meni czaru.
Iskuj meni czaru szcze j persteńkiw paru.
Ja toju czaroju budu czastuwaty,
A tymy perstnjamy chłopciw czaruwaty.