Jak siw hołub ta j na wikoneczko

Pryspiw:
Szczedryj weczir, dobryj weczir!

Kwatyroczku ta j widsuwaje.
U switłycju ta j zahljadaje.
A switłycja ta j ne metenaja.
Diwka Hałoczka ta j ne czesana.
Ne czesana, ne płetena.
Na bateńka ta j rozserdyłas'.
Na matinku ta j rohniwyłas'.
Szyły czerewyczky ta j ukorotyły.
– Ne hniwajsja, mołoda Hałyna.
Jak budesz ty zamiż ity,
Kupym tobi nowi czerewyczky.
W Nowim roci wse na twojim boci.

("Szczasty, Boże, i w poli, i w dorozi,
I na domasznim porozi!" – promowljajuczy).