Oj sywaja zozułeńka.

Pryspiw:
Szczedryj weczir, dobryj weczir.

Usi sady oblitała.
A w odnomu ne buwała.
A w tim sadu try teremy.
Szczo w perszomu – krasne sonce.
A w druhomu – jasen misjac'.
A w tret'omu – dribni zirky.
Krasne sonce – hospodynja.
Jasen misjac' – pan-hospodar.
Dribni zirky – to jich ditky.
Widkryj terem, pan-chazjajin.
Pusty w siny, szczob wsi siły.
Nakryj stoły tesowiji.
Aż dwanadcjat' straw szcze j do nych prypraw.
Kełychy dawaj, medu naływaj.
Za ci hołosy – kusok kowbasy.

("Z praznykom!" – promowljajuczy).