U misti, w misti, w nowoj switłonce.

Pryspiw:
Waloczka, Waloczka-pani,
Howory z namy
Tycheńko.

Szczo, prybrawszysja, do cerkwy poszła.
U cerkwu wwijszła, jak zorja zojszła.
W cerkwu stupyła, wsich osłjepyła.
Jiji wsi łjude dopytalisja:
– Djewka Waloczka, czyja ty doczka?
Czy ty carjewna, czy korołjewna?
– A ja Waloczka, bat'kina doczka.
– My tebe, Walja, ta j ne whnjewali,
Z Swjatom wjeczerom pozdorowili.