Diwka Hałoczka w poli chodyła.

Pryspiw:
Swjatyj weczir!

Wona chodyła, Boha prosyła:
– Urody, zemłe, żyto, pszenycju.
Żyto, pszenycju, wsjaku pasznycju.
Szczob u poli jadrom, a w domi dobrom.
Szczob iz kołoska – żyta dwa miszka.
Ta szczob iz zerna spekty pyroha.
Diwka Hałoczka w sadu chodyła.
Wona chodyła, Boha prosyła:
– Oj ty, zełen sad, wrody wynohrad.
Krasnyj wynohrad treba pozbyrat'.
Treba pozbyrat', wyno hotuwat'.
Urody, sade, ta szcze j horiszky.
Zołoti horiszky – ditoczkam na wtiszky.
Wrodit' połunyci dlja brata j sestryci.
Buwaj zdorowa, diwko Hałoczko.
Ne sama z soboju – z otcem, z neńkoju.
Swjateje Rizdwo radist' prynesło.
Starym i małym szcze j nam mołodym.

("Szczasływyj Nowyj rik, myr i radist' wam nawik,
Hospodarju c'oho domu, chto żywe u ńomu!" – promowljajuczy).