A w poli, w poli konyczok hraje.

Pryspiw:
Oj daj, Boże.

Nichto do konja ne prystupyt'sja.
Tilky prystupyt' ta j knjaz' mołodyj.
Konyka bere, do dworu wede.
Koło dworyku kam’jana hora.
Tam knjaz' mołodyj konyka sidła.
Konyka sidła, na horu stupa.
Na horu stupa, na put' wyjizdża.
Pered nym z’jawyws' wysokyj terem.
W terem zajizdża, uhoru strilja.
Wyweły jomu dobroho konja.
Win konja ne wzjaw i dali striljaw.
Wynesły jomu mirku zołota.
Zołota ne wzjaw, ne podywywsja.
Wyweły jomu ta koroliwnu.
Na koroliwnu win podywywsja.
Win podywywsja, nyz'ko wkłonywsja.
Szcze j szapoczku znjaw, za ruczeńku wzjaw:
"Oj skaży meni ty, koroliwna,
Czy budesz meni wirnoj żenoju,
Wirnoju żenoj, materi słuhoj?"
Na c'omu słowi bud'te zdorowi.

("Z Nowym rokom, dobri łjudy, j chaj wam szczastja zawżdy bude!" – promowljajuczy).