Można żyty, jak sobaka:
Hawkaty na wsich,
Podawaty czemno łapu
Tym, chto wyszcze nych.
Tak poważno i linywo
Njawkaty, mow kit,
I pid soncem tak szczasływo
Hrity swij żywit.

Można żyty, jak korowa:
Hoduwaty wsich.
Można, jak wedmid' w barłozi
Z hołowoju w snih.
Można żyty u bahnjuci,
Jak żywe swynja
I bojatys' złoho wowka,
Jak durne jahnja.

Można krasty, jak łysycja,
Maty łasyj szmatok,
Abo w czyjis' popasty zuby,
Jak w kazci kołobok.
Można karkaty, jak worona,
Te same szczodnja,
Wsich zahanjaty do roboty,
Jak batohom konja.

Można żyty, jak baran,
Wpertyj i tupyj.
Można nacze tyhr u klitci
Duże, duże złyj.
Honorowo tak chodyty,
Niby ty – husak,
I niczym ne perejmatys',
Żyty prosto tak.

Można żyty niby kurka
Iz zołotym jajcem,
A można żyty, jak metełyk,
Odnym jedynym dnem.
Można buty błyżcze do soncja,
Jak ptaszka uhori,
A można w temrjawi sydity,
Nacze krit w nori.

Stilky je spokus nawkoło,
Wse, szczo chocz, roby,
Tak rostut' potreby naszi,
Jak u doszcz hryby.
Może, te żyttja zwirjacze
Tak kohos' manyt',
Ałe my łjud'my wrodyłys',
Szczob po-łjuds'ky żyt'!