Służyw kozak u wijs'ku,
Maw rokiw dwadcjat' try,
Łjubyw kozak diwczynu
I z syrom pyrohy.

Pryspiw:
Hej, czuła, czuła, czuła,
Hej, czuła, czuła ty,
Łjubyw kozak diwczynu
I z syrom pyrohy.

Iszow kozak na steżu
Pomeży tereny,
Pobaczyw win diwczynu,
Szczo nesła pyrohy.

"Czy znajesz, diwczynońko,
Pro moji mriji-sny?
Czy znajesz, szczo ja łjubłju
Iz syrom pyrohy?"

Diwczyna jak poczuła
Kozac'ki mriji-sny,
To j zrazu ż zaprosyła
Na swiżi pyrohy.

Siły wony u pari
Błyzeseńko wody,
Wona joho ciłuje,
A win jist' pyrohy.

Dałeko des' u poli
Z’jawyłys' worohy.
Zabrały diwczynońku
I z syrom pyrohy.

Kozak maw dowhi nohy,
Skakaw czerez rowy,
Win pryłetiw do sotni
I kryknuw: "Worohy!"

Sotnja piszła w ataku,
Pobyła worohiw,
Zabrała diwczynońku,
J makitru pyrohiw.