Skinczyłos' lito,
Szełestjat' doszczi chołodni
Bez wesełok ta bez hroz,
A zawtra na stawy i na kuszczi
Zwertiłym ptachom upade moroz.
I pamoroz', nemow wuhilna sil,
Skuje u łuzi hołyj perewał
I tilky wohnyky dałekych sił
Pidkażut', szczo zemlja iszcze żywa.

Pryspiw:
Ja żadibno ti wohnyky łowłju,
I rozpychowuju w osinni dni,
Za szczo kryłatu błyskawku łjubłju?
Wona – ce mowa neba i zemli!

W jiji udarach dohoryt' pit'ma,
I niby swit z poczatku wynyka,
Bez neji cja zemlja taka nima,
Jak zmorena dusza bez jazyka.
Ta ni wesełky w nebi, ni hrozy,
Pływe tuman, jak wichoła-żurba,
Tremtinnjam udowynoji slozy
Mene zustrine schyłena werba.
Ta niby wyrazna mowczazna peczat',
Wzjałys' bahnom dorohy i mosty,
Nawczy mene, pryroda, tak mowczat',
Szczob błyskawku u hrudjach zberehty!

Pryspiw

Neba i zemli!..