Pobyła szewcja łycha hodyna –
Szewczycha ne złjubyła.

Kazała jomu czerewyky szyty
Z komarowoji szkurky.

A win jij kazaw dratowky prjasty
Z tonkoji pawutyny.

Ta iz tonkoji pawutyny,
Iz biłoji szczetyny.

Kazała jomu rybku złowyty
Bez czowna i bez weselcja.

A win jij skazaw rybku zwaryty,
Szczob wona żywa buła.

Oj to czownyczok ischybnuw,
A toj szewczyk utonuw.

A szewczycha zljakałasja,
Szczo wdowoju ostałasja.

Pryjszow od neji wdiwec'-mołodec':
– Oj zdorow, zdorow, wdowo-neboho!

Oj zdorow, zdorow, wdowo-neboho,
Czy majesz ditej mnoho?

– A szczo kutoczok, to j paruboczok,
Koło peczi dew’jat' doczok.

Oj szcze wony ta ne usi,
Połowyna u wiwsi,

Aż semero jaczmiń w’jaże,
Oj ta prawdu baba każe.