To ne chmaru, to ne czornu
Witer pidijmaje,
To Piłsuds'kyj swoju szljachtu
Na radu skłykaje.

To ne wowky-siromanci
Wyjut'-zawywajut',
To hrabiżnyky-szuliky
W pałac pospiszajut'.

Tam sowa sydyt' łupata,
Łupaje oczyma,
Szcze j pid kryłom motljajet'sja
Szczerbata szabłyna.

Oj złetiłysja szuliky
Do sowy w switłyci,
Złodijs'koji warszaws'koji
Welmożnoji ptyci.

Posidały za stołamy
Ta j stały hadaty,
Jak to naszu Ukrajinu
Szwydsze zakłjuwaty.

Sydjat' sobi u switłyci,
Mirkujut', hadajut',
Ta szcze zdobycz ne pijmały,
A wże podiljajut'.

"Jezus swjentyj i Marija!" –
Każe sowa huczno: –
Jak pidemo na Wkrajinu,
Zażywemo buczno!"

Dowho pljamkała hubamy,
Mow zdobycz żuwała:
"Nasza bendzje Ukrajina!" –
Łjuto zakryczała.

"Wiwat! Wiwat! – wsi huknuły:
Wedy nas do boju,
Zapanujem na Wkrajini
My, pani, z toboju!"

A sowa jim: "Ja dzińkuju!
Czas nam wyruszaty,
Ta pradidiw kapełjucha
Budem tam szukaty!"

Ta j poperłys' do kost'ołu
"Swjenteho" błahaty.
Szczob dopomih Ukrajinu
Szwydsze zakłjuwaty.

Ubłahały ta j pustyłys'
Na Kyjiw łetity,
Po dorozi mista j seła
Rujnuwat', pałyty.

Znowu szljachta zapałyła,
Mynułe zhadała.
Ta "Szcze Pols'ka ne zhineła!"
P’jana wereszczała.

Rujnuwały, ubywały,
Krow’ju poływały,
A tym czasom z schodu soncja
Kara pidnimałas'.

To ne oreł syzokryłyj
Łitaje-krużljaje,
To Bud'onnyj i Kotows'kyj
Wojakiw skłykajut'.

"Hej wy, chłopci mołodiji,
Szljachta nastupaje,
Wsi na koni woroniji
Ta w pochid ruszajmo!

Paniw witat' treba czemno,
Jak slid po zakonu,
Szczob wtikały z Ukrajiny
Bez sztaniw dodomu!"

Oj ne maje szljachta czasu
Wże "wiwat" kryczaty,
Z Ukrajiny szczo je duchu
Kynułas' tikaty.

Oj u poli szyrokomu
Dwa orły litajut',
To kotowci z czerwoncjamy
Szljachtu wyrjadżajut'.

Rozhubyło "jasne panstwo"
Szowkowi onuczi,
Jak tikały z Kyjiwszczyny
Aż do riczky Słuczi.

Zaboliły w paniw nohy,
Prytomyłys' trochy,
Jak wtikały z Ukrajiny –
Hubyły j panczochy.

Nawaryły pany kwasu,
A pyt' ne zumiły,
Bo machnuły wsi "do ljasu",
Tilky zaszumiło.