Diwczata stajut' paramy, trymajuczys' za ruky. Persza para pidnimaje ruky, utworjujuczy "worota", i wsi prochodjat' popid nymy. Projszowszy, kożna para i sobi pidnimaje ruky, propuskajuczy tych, szczo pozad neji. Tak idut' po kołu i spiwajut':

– Worotare, worotarońku, widczyny worotońka!
– Szczo ż to za pan jide, szczo ż to nam za dar weze?
– Wezemo tobi w dary ja wsi pczołońky jari.
– Za dary ne majemo, za dary ne pryjmajemo.
– Wezemo ty diwońku ja w rutjanim winońku.
– To za dary majemo, za dary pryjmajemo!