A ja sobi zwusja Hannusja,
Ja iz swojim myłym swarjusja,
Szczo win chodyt' ta j na weczirnyci,
Połochaje czużi mołodyci.

Szczo b to meni take prydumaty,
Szczoby swoho myłoho zljakaty?
Perewernu kożuch wownoju dohory
Ta j popchaju obi nohy w rukawy.

Sama ljażu pid perynu spaty,
Pryjde myłyj – ja budu ljakaty.
A mij myłyj widczynjaje chatu:
– Wstawaj, myła, dawaj weczerjaty.

A ja lizu z-pid peryny, jak wiwcja,
A mij myłyj aż upaw zo stilcja!
Pokotywsja dohory nohamy,
Z pereljaku wtik na p’jec do mamy:

– Oj mamunju, szczo ż to za bida,
Z-pid peryny lize chabeta?!
– Treba, synu, z żinkoju ljahaty,
To ne bude ta bida ljakaty,

Treba, synu, żinku, łjubyty.
To ne bude ta bida chodyty.–
Na druhyj deń sonce ne zachodyt',
Jak myłyj z roboty prychodyt':

– Wstawaj, myła, budem weczerjaty
Ta j budemo spaty ljahaty.
Ty ljaż z kraju, a ja ljażu wid stiny,
Pryjde bida, to ty mene borony.