– Oj, diwczyno, łjubłju tebe,
Ne jiż chliba, woz'mu tebe.
Ne jiż chliba, ne pyj wody,
Woz'mu tebe dlja wyhody.

Durna diwka posłuchała,
Tyżdeń chliba j ne njuchała.
Oj ni chliba, ni wodyci,
Tilky sływky ta kysłyci.

Todi jomu widkazała:
– Nechaj ne jist' twoja mama.
Nechaj ne jist', ne p’je wody,
Derży jiji dlja wyhody.

A ja znała, szczo skazaty:
– Byjsja w kamiń hołowoju,
Byjsja w kamiń hołowoju,
Szczob ja buła za toboju.