Wczora buła nediłeńka, nyni ponediłok,
Zaprosyła Maryseńka kosyty barwinok.

Pryspiw:
Os' bida – ne duma,
Kotru łjubłju – wse kuma!

– Idy precz, ne zajmaj, idy do neszczastja,
Jak ja tebe połjubyła, to ne maju szczastja.

Idy precz, ne zajmaj, idy sobi k bisu,
Ne dlja tebe czepurjusja, swoju bidu tiszu.

– A de ż taja kernyczeńka, szczo hołubka pyła?
A de ż taja Maryseńka, szczo mene łjubyła?

A de ż taja kernyczeńka, szczo hołub kupawsja?
A de ż taja Maryseńka, szczo ja w nij kochawsja?

A u teji kernyczeńky zołotiji kłjuczi;
– Daj że meni, Maryseńko, szczo kazała jduczy!

Dobre tiji ljaszky czynjat', szczo ne kochajut'sja,
Pobrawszysja za ruczeńky, ne zanechajut'sja!

Jarom, jarom, Maryseńko, a ja za toboju,
Czekaj, czekaj, Maryseńko, howorim z soboju!