A w misjaci oktjabri wypała porosza,
Tym did babu połjubyw, szczo duże chorosza.

Nema zubiw, ni oczej, ni ruky prawoji,–
Did tupaje koło baby, jak kraj mołodoji.

Uzjaw babu za ruczeńku, powiw u sadoczok:
– Ty ż moja łjuba, myła, dorohyj cwitoczok!

Powernuwszy iz sadoczka, powiw u switłycju,
Poważaje swoju babu, jak tu mołodycju.

Posadywszy na krowati, staw pylno dywyt'sja,
Ohljadyt'sja, aż i baba zowsim ne hodyt'sja:

I slipaja, i krywaja, i szcze k tomu złaja,
Wse swaryt'sja, wse worczyt', protyw dida ne mowczyt'.

Staw did ricz jij howoryt', staw babu drażnyty,
I sposobu dobyraw, jak babu pobyty.

Ciłowaw, myłowaw i po szczokach ljaskaw,
I sam didok utomywsja, poky babu wkos'kaw.

Ciłowaw, myłowaw, pobyw babu da j prohnaw;
– Oce tobi, wraża babo, szczob ty znała mij nraw.

Kudy ż tebe powesty, czy w chatu, czy w siny?
Powedu tebe w swynysznyk, szczob swyni iz’jiły!

Baba baczyt', szczo bida, ta stała prosyt'sja:
– Mij sywyj hołubońku, za szczo ż nam byt'sja?

Did od sercja odijszow da j do baby pryjszow:
– Idy, babo, wmyjsja, prekrasno wberysja.

Nadiwaj ty dorohoje i wsjakeje biłlja,
Choczu tebe powesty chocz raz na wesiłlja!

Baba sylno izradiła, stała prybyrat'sja,
– Oj dumaju, syw hołube, łasky spodiwat'sja!

Prybrałasja wo wsi wbory i wo wsi narjady:
– Teper mene, syw hołube, kudy chocz prowady.

Uzjaw babu za ruczeńku, za prekrasnu wrodu
I, zawiwszy na mostowi, da j upchnuw u wodu.

Babka sylno zakryczała: "Rjatuj mene, druże!
Naszczo mene sjudy wpchnuw? Tut hłyboko duże!"

Staw did ricz howoryt': "Ottu, babo, kajsja!
Tut chołodneńka wodycja, triszky pokupajsja!"

Oj szczo baba wyrne, to did kyjkom dwyne...
Poty baba bulkotała, poky tam propała!

Ide didok i radije, i w dołoni płeszcze:
– Oj koły ja zdorow budu, ożenju sja iszcze!

Koły ohljadyt'sja,– aż i zowsim ne hodyt'sja!
Staw sam sobi bożytysja: "Ne budu żenyt'sja!

Nechaj tiji żenjat'sja, kotri mołodiji,
Nechaj berut' chocz stariji, aby ne slipiji.

Stareńkaja babka dobryj borszczyk waryt',
A slipaja da krywaja chudoby izbawyt'!"