Oj pidu ja do mista, oj pidu ja do mista,
Tam z rodom zijdusja, horiłky nap’jusja,
A ja tak zabawłjusja.

Oj maju ja muża, mij muż workotływyj,
Win bude worczaty, ja budu mowczaty,
Może j ja szczo prowynyła.

Za wełyke diło stało suknom tiło;
Ino-m rano ne wstała, czeljad' ne zbudżała,
W połe ne wyprawyła.

Oj pidu ja do maty, tam budu wmyraty,
Jej bude mij myłyj, hołubońko sywyj,
Ta j za mnoju żałuwaty.

Oj żałuje win, żałuje, staw do łjustra, pidhoływsja:
– Szczoby tiło z chaty wzjały,
Ja by skorsze ożenywsja.

A jak pryjszło try diwońky hriszne tiło wmywaty,
Win po chati chodyt', browamy ponosyt',
Kotru by sy ta j uzjaty.

Woz'mu ja łysz totuju wysokorostońkuju,
Wna bude robyty ta j mene łjubyty,
Ta j zo mnoju howoryty.

– Oj znaju ja ta znaju, znaje otec', znaje maty,
Szczo ty p’jesz, huljajesz, żinku b’jesz, chowajesz,
Sam si hładkyj trymajesz.

A jak dity to j uczuły ta zaczały howoryty:
– Zbyrajmosja za ruczeńky ta j pidemo służyty,
Ta j pidemo służyty.

A jak mama jich uczuła ta j zaczała howoryty:
– Ne jdit', ditoczky, służyty, ja szcze budu żyty,
Ja szcze budu żyty.

– Oj skaży ty, moja myła, jaka ty zradływa:
Ja hadaw, szczo ty wmerła, a ty budesz żywa,
A ty budesz żywa.