Oj wyjdu ja za worota, huknu na ochotu:
– Kotoriji huljaszcziji, chodit' na robotu!

Obizwawsja a pan djaczok u switi huljaszczyj.
– Pryjdy, pryjdy, pane djacze, to budesz najkraszczyj.

Zamutywsja staryj did iz chaty do konej,
A wynosyt' na djaczeńka towstyj kyj dubowyj.

A wynosyt' na djaczeńka towstyj kyj dubowyj,
A na swoju myłeńkuju tonkyj jasenowyj.

– Oj zaswity, myła, swiczku ta postaw u chaty,
A ja pidu po kutoczkach djaczeńka szukaty.

A pan djaczok, a pan djaczok w kutoczku zihnuwsja...
– A chto ż tebe sjudy prosyw? – Prosyła Hannusja.

– Oj byj, myłyj, oj byj, myłyj; teper majesz wołju,
Tilky proszu, serce moje, ne każy nikomu.

– Oj ne skażu, moja myła, ne skażu, ne skażu,
Tilky tobi, żinko moja, [ja dobre widważu].

– Idy, idy, pane djacze, ta j ne ohljadajsja,
A chto tebe pytatyme, to j ne pryznawajsja.

Piszow djaczok, piszow djaczok ta popid tynamy,
Joho łjude pytajut'sja, każe: "Za wołamy".