Spyt' Choma u młyni, Chomi w młyni snyt'sja:
Mabut', mabut', mij susid iz żinkoju żenyt'sja.

Biżyt' Choma iz młyna, mało ne skazyt'sja,
Prybihaje win dodomu, u wikno dywyt'sja.

– Szczo ż to, żinko, za huljannja, horiłoczku baczu?
– Sama ż bo ja horiłku p’ju, pro tebe, muż, płaczu.

– Cyt', żinko, ne breszy, a chto w tebe j u peczi,
Czy kum, czy susida, chto w tebe j u peczi?

A wzjaw Choma makohin, zaczaw żinku byty,
Łeżyt' kum j u peczi, ne zna, szczo robyty.

Łeżyt' kum u peczi, a wes' w sażec wbrawsja,
A jak wyskoczyw iz peczi, aż Choma zljakawsja.