Harnyj chłopec', harnyj chłopec' morhaje na mene:
– Pryjdy, pryjdy, serce moje, w nediłju do mene.

– Oj ne pryjdu ja do tebe, bojus' czołowika,
Jak popadja, bude byty, wkorotaje wika!

– Pryjdy, pryjdy, serce moje, w połudnju hodynu,
A ja swoho stareńkoho poszłju po kałynu.

Piszow staryj, piszow brydkyj kałyny łamaty,
A ja swoho myłeńkoho wpustyła do chaty.

– Biży, donju, biży, donju, tata wyhljadaty,
Jak ityme z kałynoju, dawaj skorij znaty!

Biżyt' donja, biżyt' donja ta w dołoni płeszcze:
– Huljaj, huljaj, matuseńko, nema tata jeszcze!

Widsunuła kwatyroczku – win uże błyzeńko:
– De ż ja tebe zachowaju, ty ż moje serdeńko?

A ja tebe zachowaju u sebe w kimnati,
Sama ljażu na krowati ta budu stohnaty.

– Biży, staryj, biży, staryj, ta wkołupny medu,
Oj szczos' meni trudno-nudno, hołowy ne zwedu!

Piszow staryj, piszow brydkyj medu kołupaty,
A ja swoho myłeńkoho wypustyła z chaty.

– Biży, serce, biży, myłyj, jaramy, horamy,
A jak tebe zapytajut' – chodyw za wołamy.

Biżyt' staryj, biżyt' brydkyj ta w dołoni kłepłe:
– Oj buw że tut prewrażyj syn, jeszcze misto tepłe!

Harnyj chłopec', harnyj chłopec', u bat'ka udawsja,
Ponad jarom w konopel schowawsja.