Żyw – ne łjubyła,
Wmer – ne tużyła
I ne budu tużyty,
Bo ne buło z kym żyty.

Umer Dawydko,
Pochowały, poky wydko,
Jak na ławi łeżaw,
Todi buło trochy żal.

Jak do hrobu wołokły,
Todi slozy potekły.
Jak Dawydka pochowała,
Szcze j niżkoju prytoptała:

– Tam sydy, nełjub, w jamci
Ta ne kłeny mojij mamci,
Moja mamka hospodynja,
Za toboju ne chodyła.