Czołowik sije żyto, żinka każe: mak, mak,
Nechaj tak, nechaj tak, nechaj z żyta bude mak.

Czołowik posijaw hreczku, żinka każe: mak, mak.
Nechaj tak, nechaj tak, nechaj bude z hreczky mak.

Czołowik ułowyw szczuku, żinka każe: rak, rak.
Nechaj rak, nechaj rak, nechaj bude z szczuky rak.

Czołowik jide z polja, woły pohanjaje,
Joho ż żinka ide z korczmy, hocky wytynaje.

– Hej, mużu ż mij, mużu, wczyny ż wołju moju,
Hej, poskaczy hajduka ta peredo mnoju.

Durnyj mużyczyszcze uzjawsja w boczyszcze:
– Hej-hoja, żinko moja! Oce j hajduczyszcze!

– Podywujtes', mołodyci, szczo ja uczynyła,
Szczo ja swoho mużyka hajduka nawczyła.

Podywites', łjudy, mij mużyk staw panom:
Żupanyna pid kolina, pidw’jazawsja wałom.

Była żinka mużyka, za czuprynu wzjawszy,
A win jij szcze j pokłonywsja, szapoczku iznjawszy.

– Prosty ż mene, myła, szczo ty mene była,
Kupłju tobi kwartu medu i konowku pywa.

– Oj od pywa bołyt' spyna, a wid medu hołowa,
Kupy ż meni horiłoczky, szczob ja buła zdorowa.