Oj posijaw mużyk ta j u poli jaczmiń.

Pryspiw:
Mużyk każe: jaczmiń, żinka każe: hreczka.
– Ne mow meni ni słoweczka, nechaj bude hreczka.*

Ta j uże ż toj jaczmiń ta j u poli zijszow.
Ta j uże ż toj jaczmiń ta j u poli pospiw,
Ta j uże ż toj jaczmiń na nywi pożały,
Ta j uże ż toj jaczmiń w snopy pow’jazały,
Ta j uże ż toj jaczmiń u kopy pokłały,
Ta j uże ż toj jaczmiń ta j perewozyły,
Ta j uże ż toj jaczmiń peremołotyły,
Ta j uże ż toj jaczmiń w sołod porostyły,
Ta j uże ż z toho sołodu pywa nawaryły.

Pryspiw:
Mużyk każe: pywo, żinka każe: dywo!

Oj zazwaw toj mużyk ta j do sebe hostej.

Pryspiw:
Mużyk każe: hosti, żinka każe: łjudy.