Żuryłasja popadja swojeju bidoju:
– Bidna moja hołowa, szczo pip z borodoju.

Pryspiw:
Och meni toszno, och meni nudno,
Szczo za borodatym żyty meni trudno.

Kłyczut' łjudy na chrestyny, treba iz nym sisty,
A jak hljanesz na borodu, ne zachoczesz jisty.

Oj pidu ja do władyky da stanu prosyty,
Czy ne skaże win popowi borody hołyty.

Oj zabrała ż popadja kury ta indyky,
Mandruwała ż popadja prosto do władyky.

Pryjszła ż wona do władyky da j u nohy pała,
Duże hirko zarydawszy, jomu promowljała:

– Pomyłuj mene, władyko, szczo meni robyty?
Pozwol popowi mojemu borodu hołyty.

Wysłuchaw jiji władyka, duże pochmurywsja,–
Stało tisno u kimnati, jak win rozchodywsja.

De sja wzjałys' kełejnyky, stały jiji wczyty,
Szczo ne można popam, czencjam borody hołyty.

– Pustit' mene,– tak popadja stała promowljaty,–
Sama budu ja popowi borodu czesaty.