Ja zihnuwsja, jak duha, wid żurby, wid horja,
Żyw z Pris'koju dwadcjat' lit, wmerła pozawczora.

Oto ż Pris'ka, oto ż Pris'ka, oto ż moja Pris'ka,
Po czetwero porosjat kłała spaty w liżko.

A tam nimec' mawpu wodyt' – tocznisińka Pris'ka chodyt',
Jak na mawpu ja zyrnu, zaraz Pris'ku spom’janu.