– Oj kuda ż ty jidesz, ta mij myłeńkyj,
Ta mij myłeńkyj, serce moje?
– Ne skażu!
– Jak na tebe najde dobraja hodyna,
To ty meni skażesz, bo ja twoja myła.
– Do mista.
– Oj wiz'my ż ty mene, ta mij myłeńkyj,
Ta mij myłeńkyj, serce moje!
– Ne wiz'mu!
– Jak na tebe najde dobraja hodyna,
To ty mene woz'mesz, bo ja twoja myła.
– Sjad' troszky, ta ne złomy doszky.
– Pidsunus'-no dalsze, ta mij myłeńkyj,
Ta mij myłeńkyj, serce moje!
– Ne można!
– Jak na tebe najde dobraja hodyna,
Ty meni pozwołysz, bo ja twoja myła.
– Sidaj zzadu, ne złomy nasadu.
– A szczo ż to ty wezesz, ta mij myłeńkyj,
Ta mij myłeńkyj, serce moje?
– Ne skażu.
– Jak na tebe najde ta dobraja hodyna,
To ty meni skażesz, bo ja twoja myła.
– Hruszky.
– Oj daj że meni, ta mij myłeńkyj,
Ta mij myłeńkyj, serce moje!
– Ne dam!
– Jak na tebe najde ta dobraja hodyna,
To ty meni dasy, bo ja twoja myła.
– Wiz'my odnu i to hnyłu.
– Czort tebe pobery z twojimy hruszkamy,
A ja pomandruju u swit za ljaszkamy!
– Oj wernysja, myła, bery iz miszkom,
Ta ne mandruj, myła, u swit za ljaszkom!