Oj mij myłyj zaboliw,
Kysełyku zachotiw.
A ja, mołoda, ne linywa buła
Ta j pobihła po sełu
Dobuwaty kysełju.
Ne dobuła kysełju,
A dobuła wiwsa.
Zabrała toj owes
U zapasku uwes'.
Prynesła toj owes
Dodomu uwes'
I zsypała toj owes
Na chołodnij peczi.
Oj soch toj owes
Ciłyj misjac' uwes'.
– Postij, myłyj, ne wmyraj,
Kysełyku dożydaj.
Ta j pobihła po sełu
Dobuwaty żorna.
Ne dobuła kam’janych,
Ta dobuła łub’janych.
Zibrała toj owes
Iz peczi uwes';
Pomołoła toj owes
Na mukycju uwes'.
Uczynyła toj kysil
Na szistnadcjat' nedil.
Uczynyła kysil
U bezodnij diżi,
Oj rano-raneseńko,
U bezodnij diżi.
Uże kysil kysne,
A z myłoho j duch tysne.
Oj kys toj kysil
Ciłych dwadcjat' nedil.
Czerez dwadcjat' nedil
Pora cidyt' kysil.
Pobihła po sełu
Dobuwaty syta,
Ne dobuła syta,
A dobuła borony.
Procidyła toj kysil
Kriz' czotyry palci,
Kriz' czotyry palci
Na boronu wranci.
– Postij, myłyj, ne wmyraj,
Kysełyku dożydaj.
Łeżyt' myłyj na peczi,
Nema w ńoho j reczi.
Uże kysil kłekotyt',
A z myłoho j duch łetyt'.
Poky kysil zakypiw,
Ta wże j myłyj odubiw.
– Czołowicze Marku,
Czom ty ne wmer zranku?
Ja b nadiła tobi
Soroczeczku-dranku.
Teper tebe bis poper,
Szczo ty w dobrij pomer.
Jakby buła znała,
Buła b że ja znjała.
I wmer – ne tużyła,
I na ławu położyła.
I ne budu ja tużyty,
Nechaj staryj łeżyt'.
Nożem zuby roznjała
I kysełyku dała:
– Jiż, myłyj, najidajs'
Ta j na toj swit odprawljajs'.
Na harbuz prodzwonyła
Ta j do jamy prowodyła.
Koło jamy ja stojała –
Na czotyr'och ja morhała,
A od jamy ja jszła –
Ta szcze j p’jatoho znajszła.
Morkow’ju proswityła,
A strjukamy prokadyła,
Red'koju pomynała,
Bo take ja j żyttja mała.
– Jac'ku mij, Jac'ku,
Jac'ku mij wirnyj,
Oj jak łjubyw ty kysil
Tjażko bez miry,
A kysiłju ne diżdaw –
Bohu duszu widdaw.
Jac'kowi wiczna pam’jat'
A na mnohiji lita.