Oj sad-wynohrad, kuczerjawa wysznja,
Stojit' kozak pid wiknom, szczob diwczyna wyjszła.

Pryspiw:
Oj ruw, ruwa-ja, oj ruw, ruwa-ja,
Ruwa, ruwa, ruwa-ja, łjuba myłaja moja.

A diwczyna ne wychodyt', chatynu wbyraje.
Stojit' kozak pid wiknom, z żałju zawmyraje.

– Oj ne stij pid wiknom, ne machaj rukoju,
Bo ne wyjdu, ne stanu howoryt' z toboju.

Oj ne stij pid wiknom, ne topczy trawyci,
Jak ne łjubljat' tebe diwky, łjubljat' mołodyci.

Oj ne chody po horodu ta j ne topczy fobu,
Skazaw bat'ko: ne widdam za taku chworobu.

Oj ne chody koło chaty, ne dratuj cucenjaty,
Cucenja dzjawołyt', w mene serce bołyt'.