– Seweryn, Seweryn, Sewerynońku!
– A czoho?
– Poswataj ty naszu diwczynońku!
– Abo szczo?
– Bo wona maje kareńki oczi.
– Bańkati, jak sowyni.
– Pylno huljaje aż do piwnoczi.
– Bo soromływa duże.
– Seweryn, Seweryn, Sewerynońku!
– Ta czoho?
– Poswataj ty ż naszu diwczynońku!
– Na wraha?
– Bo nasza diwczynońka ta j procwitaje.
– Jak makucha pid ławoju.
– Wona ż i bohomiłljaczko znaje!
– Jak żydky w sali.
– Seweryn, Seweryn, Sewerynońku,
Poswataj ty naszu diwczynońku!
– Hej, hej!
Z doswitok łedwe pre, jak jde dodomu.
Bo tam napret'sja duże!
Jak pryjde ż do chaty, to j buch dodołu.
Bo zawsze p’jana, jak ta kufa.