– Perechodom w czystim poli zakwitły wołoszky,
A ja ż tebe połjubyw, szczo rum’jana troszky.

– Oj perestań, perestań do mene chodyty,
Mene, mołodeńkuju, z rozumu zwodyty!

– Ja ż ne perestanu, pokil ne dostanu
Rum’janoho łyczka, choroszoho stanu.

Jak ja maju perestaty, szczo ja łjubłju tebe,
A ty mene, serce moje, upusty do sebe.

– Jak ja maju upustyty, maty kłjuczi maje
I wełykym zamkom dweri zamykaje.

– Ukrad' kłjuczi u materi, koły ljaże spaty,
A swojoho myłeńkoho upusty do chaty.

Ukrała kłjuczi u materi, maty ne poczuła,
A swojoho myłeńkoho do sebe kłyknuła:

– Chody teper, mij myłeńkyj, potisz moju duszu,
Ja dlja tebe, szczo rozkażesz, uczynyty muszu.