Umyraju, moja maty, wmyraju, wmyraju,
Na posteli kryżom łeżu, na chłopciw morhaju.
Jak że meni ne morhaty na sywi hołuby?
A chto ż po mni tiji chłopci łjubytońky bude?

A w subotu na robotu hołowa boliła,
A w nediłju na muzyky mało ne złetiła.
A w subotu na robotu nechaj ide mama,
A w nediłju na muzyky wże ja pidu sama.

Jak muzyka ładno hraje, pusty mene, nene,
Bo mij łjubko ne tancjuje, czekaje na mene.
Maty moja stareńka, maty moja, maty!
Ne daj meni try dni jisty, a deń pohuljaty.

Huljaj, donju, ne boronju, tilky twoho swita,
Po czim budesz pam’jataty mołodeńki lita?
Teper meni pohuljaty, koły ridna maty
I postełyt', i nakryje – ljahaj, donju, spaty!

Oj nichto tak ne zahraje, jak Iwan, weseło,
A Jwanowu skrypku czuty na desjate seło!
A skrypoczky iz łypoczky, a struny z barwinku,
Jak zahraje, zaszczebecze, czuty na Wkrajinku.