Kazała meni maty
Zełenyj jaczmiń żaty:
– Żnyj, żnyj, moja doneńko,
Żnyj, żnyj, j moje serdeńko.

Ja jaczmenju ne żała,
W borozdońci łeżała:
– Łeży, łeży, moja doneńko,
Łeży, łeży, moje serdeńko.

Snipoczok-jem nażała,
Do sebe prytuljała:
– Tuły, tuły, moja doneńko,
Tuły, tuły, moje serdeńko.

Jaczminnoje zerneńko
Zakołoło w serdeńko:
– Terpy, terpy, moja doneńko,
Terpy, terpy, moje serdeńko.

Oj ta wże ja terpiła,
Aż poky-m ne zomliła:
– Mlij, mlij, moja doneńko,
Mlij, mlij, moje serdeńko.

Szczob serce uliczyty,
Tra kozaka łjubyty:
– Łjuby, łjuby, moja doneńko,
Łjuby, łjuby, moje serdeńko.

Ta szcze by, moja maty,
Z kozakom pohuljaty:
– Huljaj, huljaj, moja doneńko,
Huljaj, huljaj, moje serdeńko.

Oj a win chocze, maty,
Szczoby mu ruczku daty:
– Dawaj, dawaj, moja doneńko,
Dawaj, dawaj, moje serdeńko.