Na horboczku sydżu ta j dumku hadaju,
Szczo ja parubok motornyj, ta hroszej ne maju.

Jakby meni stilky hroszej, jak u toho pana,
Sprawyw by ja sobi syńoho żupana.

Oj sprawyw by żupan nowyj ta j pidperezawsja,
A jak wyjszow na wułycju, szcze j u boky wzjawsja.

Oj jiw by ja, szczo chotiw, sało i kowbasy,
I czechonju, i taranju, pans'ki wytrabasy.

A horiłku b ja pyw, jaka je na switi,
I wyszniwku, i terniwku, jaka je na switi.

Na horboczku sydżu ta j zbyraju wyszni,
Jakby meni czołowika ta j pid moji mysli.

Szczob horiłky ne pyw, tjutjunu ne njuchaw,
Czużych żinok ne łjubyw, a swojeji słuchaw.

Oj ne daw meni Boh, koho ja bażała,
Ta ż za toj perebir, szczo perebyrała.

A za toj perebir ta ż za teje łycho,
Kołyszu, tormoszu, a win sydyt' tycho.

– Oj ustań, staryj chrin, poworuszy kosti,
Ne suszy, ne nudy mojeji mołodosti.