Chmeliw pekuczym chmełem Traweń-boh
I my trawnewo-sonjaczni ta szczyri
Iz switu wyrywałysja, jak z wyru,
U swit na dwoch, u samotu na dwoch.

Pryspiw:
W tij samoti krim nas łysz sołow’ji
Mohły prożyt' ciłunkamy j pisnjamy.
Ta dwa nepohamowni ruczaji
Czomus' buły tak duże schożi z namy. (ost 2 rjadky – 2)

W tij samoti bujała pownjawa
Neznanoho nikym sołodkowłastja,
Ot tajiny zwilnjałysja słowa
I pered namy rozkrywały snasti.

Pryspiw

Tych sliw pyłok nektarom zahusaw
U switłych sotach radisnoho trawnja,
My czuły jak spiwaje pro kochannja
Na tychim łysti wranisznja rosa.

Pryspiw

Dwa ruczaji, trawa, zełenyj moch,
Na arfi soncja niżni palci witru,
My dumały pro samotu na dwoch,
Ałe jiji diłyły z ciłym switom.

Pryspiw (2)

Czomus' buły tak duże schożi z namy. (2)