Jak zabrały my w sołdaty, a zo mnow – usich
Parubkiw z seła, susids'kych chłopciw mołodych,
Odjahły w mundyry siri, dały w ruky samostriły –
Serdeńko moje!
Ta z kożnisińkoho boju z dwadcjaty wertałos' dwoje –
Spasy, Marije!

Nas szykujut', nas musztrujut', nacze na parad,
Każut': "Ty wże ne łjudyna – ty teper sołdat!"
Wid kadetiw – tilky łajka, kuchar urizaje pajku –
Serdeńko moje!
Unter każe, szczo my – bydło... Jak to wse meni obrydło!
Spasy, Marije!

Pryspiw:
Of! Zacwitut' sady, nastane maj...
Boh wbereże mene wid kuli, powernusja ja u ridnyj kraj!

Prosłużyw ja u cisarja odynadcjat' lit,
Perejszow dorih czymało ta pobaczyw swit:
Toj u switi zaprawljaje, chto najbilsze hroszej maje –
Serdeńko moje!
W koho kripki kazematy, je sołdaty, je harmaty –
Spasy, Marije!

Pryspiw

Jak nareszti ja z wijnońky dodomu pryjszow –
Posiczenyj-porubanyj ta z odnom nohow...
Ja za tym żałju ne maju – ditjam zabawky ładnaju –
Serdeńko moje!
Parubkiw łyszyłos' mało – nema diwky, szczob ne dała!
Spasy, Marije!

Of! Zacwiły sady, kwituje maj...
Boh uberih mene wid kuli, powernuwsja ja dodomu!
Of! Zacwiły sady, kwituje maj...
Boh uberih mene wid kuli, powernuwsja ja u ridnyj kraj!