Zasmuczeni oczi, szczo jdut' storonoju
Podowżeni formy na toj samyj zmist
Daremno, proszu, ne żenit'sja za mnoju
Ja maju sto tysjacz nezrymych kolis

Pryspiw:
Ja dywłjusja ne na tebe
Ja dywłjusja prosto prjamo
Ty łysz tiń, szczo zatuljaje switło
Ja ne choczu baczyt' zemłju
Ja ne choczu baczyt' nebo
Ałe ż treba chocz kudys' dywytys'
Jakby my wsi znały jaki my wysoki
Des' tam w dzerkałach za prodowżennjam łyc'
To kożen by z nas u najhłybszyj kołodjaz'
Do zirky najwyszczoji mih dotjahtys'

Na żal czy na szczastja u kożnij medali
Nichto ne skasowuwaw dwi storony
Jakszczo ty bojiszsja zworotnoji j dali
Wid sebe samoho u sebe biży

Pryspiw

Ot tilky b jakoju buła nasza tiń?