W cych lisach bezboronno hasajut' wowky, nacze rejndżery.
Zabłokowanu zonu obchodyt' zdalja nawit' doszcz.
Łysz tuteszni zozuli, szczo zwut'sja "liczylnyky Hejhera",
Ne roky obicjajut', a czysła rokowanych doz.

I szamans'koji noczi bezokoho czornoho misjacja,
Koły zemłju, jak w sawan, zahorne wołohyj tuman.
Na zadałenych cwyntarjach w nebo obwuhłene switjat'sja
Syzo cynkowym odcwitom horbyky czornobyljan.

Pryspiw:
Bo niszczo ne zabudet'sja: ani imennja, ni daty.
My – ne tini, My – duszi widnyni wowik mołodi.
I koły nebesa wozwistujut' hodynu widpłaty,
My poswidczymo waszu bajdużist' na Strasznim Sudi!

Tak ohłuchło i toskno, i tak odynoko-pustelno.
Tilky raptom iz noczi dytjam zahołosyt' sowa.
Tilky Diwa Preczysta iz profiłem Łiny Kostenko
U prostużenij cerkwi soboju malja zihriwa.

Tilky tini szist'och, spopeliłych za wsich u czetwertim,
Prypadajut' do wikon wołajut' ustamy bidy.
– Ta ozwitesja ż, łjudy! Jak szczo wy zabuły pro mertwych,
To żywym postradalcjam podajte chocz kuchol wody!

Pryspiw