A osiń, mow diwczyna, niżnosti prosyt',
Taka karooka, pokirna, sumna.
Dowoli peczałej, i sliz uże dosyt',
Szcze soncja bahato, błakyti spowna!
W obijmach mojich zapałajesz bahrjano,
Ciłunky harjaczi zbudżujut' krow.
Doszczamy umytyj, ja – twij niżnyj ranok,
Jakyj kriz' tumany do tebe pryjszow.

Pryspiw:
Osene, osene, ne hubys' u prosyni,
Tak tobi pasujut' zołoti striczky!
Ne błahaju w prosyni ja druhoji Oseni,
Chaj paszat' na szcziczkach w tebe zwaby – jamoczky!

A osiń, mow diwczyna, niżnosti prosyt',
Taka karooka, duchmjana, p’janka,
U sukni prozorij, szcze j ajstra w wołossi,
Podaj meni ruku! Moja os' ruka!
Pidemo, kochana, łjubytys' w tumany,
Małynowi dzwony umijut' proszczat',
Doszczamy umytyj, ja – twij niżnyj ranok,
A ty – moje serce, moja ty dusza!

Pryspiw