Znow porynu w spohady swoji,
Znow chołodnyj witer nadwori,
Ty takyj dałekyj ta czużyj,
Ty samotnij anheł, ty ne mij.
Kryk, z mojeho sercja rwet'sja kryk,
Znyk, twij obraz znowu w mrijach znyk,
Ja ne choczu wtratyty tebe,
Ja czohos' nenawydżu sebe.

Pryspiw:
Ni, ja wże ne choczu spiwczuttja,
Znaj, szczo ja żywu nowym żyttjam,
Ty załyszyws' u mojij duszi,
My teper nichto, łysze czużi.
Tak, ja choczu szczastja i tepła,
W nas łjubow nedowhoju buła,
I teper ja zowsim ne sumna,
Chocz ty odyn i ja takoż odna.

Sum, ty pereslidujesz mene,
Bil, cej bil nikoły ne myne,
My łyszyłys' druzjamy i wse,
Dolja nas proty tecziji nese.
Znaj, ja ne potrapłju w twij połon,
Wse buło raptowo, nacze son,
I teper w obijmach ne trymaj,
Tak! Łjubow skinczyłas' – widpuskaj.

Pryspiw