Żenczyczok-brenczyczok

Żenczyczok-brenczyczok wylitaje,
Wysoko niżeńku pidijmaje.

Pryspiw:
Jakby-to nabyto,
Niżeńku probyto,
W zełenim łuhu
Bery sobi druhu!

Oj do schid soneczka żenczyk schopyws,
Rosoju czystoju żenczyk umyws.

Zełene żyteczko w poli win żaw,
Zranku do weczora ne spoczywaw.

Oj po łanoczku win wes deń chodyw,
Hrudoju hostroju niżku nabyw.

Chocz sternja kołetsja, niżka bołyt,–
Spaty ne choczetsja – huljat kortyt.

"Łjubyj mij żenczyku, wizmy mene:
Niżka zahojitsja, bil toj projde!

Żenczyku-brenczyku, zabud za niżeńku,
Wizmy diwczynu, wybyraj drużynu!"