Nad riczkoju, nad bystroju, ta kraj doriżeńky,
Tam ja sobi posijała husto konopelky.
Oj dana, oj dana, husto konopelky.

Tam ja sobi posijała husto konopelky,
Wony stały, jak bujnyj lis, harni, zełeneńki.
Oj dana, oj dana, harni, zełeneńki.

Sami wony ne berut'sja, meni ne dajut'sja,
Idut' łjudy dorohoju, z konopel smijut'sja.
Oj dana, oj dana, z konopel smijut'sja.

Czołowicze, czołowicze, daj meni poradu,
Bo ja z tymy konopljamy u poli propadu.
Oj dana, oj dana, u poli propadu.

U łjudej wże kip po desjat' pobyti, poterti,
A u mene odna horstka – worota pidperti.
Oj dana, oj dana, worota pidperti.

Czołowik staw swojij żinci podawaty radku,
Treba buło na kożusi naszywaty łatku.
Oj dana, oj dana, naszywaty łatku.