Oj ne stij, berezo, ne stij kraj dorohy,
Bo tebe, berezo, chto ne jde, łamaje.

Bo tebe, berezo, chto ne jde, łamaje.
Hore tomu żyty, szczo żinky ne maje.

A szcze tomu hirsze, szczo sweji ne łjubyt',
Do czużoji chodyt', z sweju ne howoryt'.

Do czużoji chodyt', z sweju ne howoryt',
Do czużoji kresze, a na swoju bresze.

Uże deń biłeńkyj, pryjszow mij myłeńkyj,
Pryjszow do kimnaty i ljahaje spaty.

Pryjszow do kimnaty i ljahaje spaty,
Do stiny oczyma, do mene płeczyma.

– Obernys', myłeńkyj, hołube syweńkyj,
Czobitky rozzuju, w łyczko pociłuju.

– Ustupys', pohana, ustupys', neharna,
Bo je w mene myła kraszcza, czornobrywa.

– Nechaj w tebe bude dwadcjat' i czotyry,
Ałe ja najpersza meży wsima nymy.

– Skaży meni, żono, skaży, prepohana,
De ż ty, prepohana, starszynstwa nabrała?

– A u czystim poli cerkwycja stojała,
Tam ja, czołowicze, z toboju szłjub brała.

Prysjahała Bohu, prysjahała spasu,
Prysjahała spasu j tobi, swynopasu.

Prysjahała rewne werbi zełeneńkij,
Werbi zełeneńkij i tobi, durneńkyj.