Dołow temetowom
Bystra woda biżyt,
Już nasza mamyczka
W czornij zemły łeżyt.

Łeżyt ona, łeżyt,
Już nyhda ne wstane,
Moje smutne serce
Płakaty ne stane.

Bo moje serdeńko
Z kamenja twerdoho,
Potriskatsja wo mi
Z żałju wełykoho.

Wstante, mamo, wstante,
Już-ste sja wyspały,–
Posmotte syroty,
Szto po was ostały.