Koszelja toneńka, szyła jej myłeńka
Pid buczkom, pid hrabom zełenym hadwabom.

Jak jej wyszywała, hirko zapłakała,
Bodaj by ja, myłyj, nyhda tja ne znała!

Mysły moji, mysły, na szto ste mi zyszły,
Już moho myłoho opowidy wyszły.

Opowidy wyszły, wesilja ne bude,
Mij myłyj, kochanyj, oj szto z toho bude?