Szkilni roky pozadu nas załyszat'sja zawżdy.
Choczet'sja meni popasty chocz na myt' tudy.
Skilky raz za wse żyttja pytawsja ja sebe,
Koły do mene znow cej czas pryjde.

Wes' cej czas ja sumuwaw bez tych czudowych dniw,
Ałe zabuty ti roky use ż ja ne zumiw,
I załyszajut'sja meni spohady odni,
Jaki żywut' zawżdy w mojij duszi.

Pryspiw:
I czomu ce widbuwajet'sja znowu?
Czomu ja baczu ci kartyny pro szkołu?
Czomu prychodjat' wony do mene uwi sni?
Szkilnyj albom ja bereżu w sebe dosi,
My u ńomu ne zminyłysja zowsim,
Ałe my wże ne szkoljari!

Wse szczo w mene załyszyłos' ce moje żyttja,
I niczoho ne zminyłos' łysz zminywsja ja,
I kożnyj deń ja pomiczaju szczo osiń wże pryjszła.
I znow meni nadiju prynesła.

Pryspiw

Ja zabuw najhołownisze,
C'oho uże ne bude bilsze.
Czomu ja zawżdy prokydajus',
Koły tudy znow powertajus'.
U swojich snach, u swojich snach.